Dit voorjaar op bezinningstocht geweest naar Nepal. Het was een fysiek zware bergtocht rond het Manaslu-massief, de berg van de Ziel. En het was eveneens een reis naar binnen om weer eens wat obstakels uit de weg te ruimen, die gelukkig zijn en welbevinden in de weg staan. De prachtige metafoor van het medicijnwiel uit het sjamanisme verdeelde deze tocht in een fase van zomer bij de start in Kathmandu, via de herfst bij het langzaam omhoog wandelen naar de leegte en koude van de laatste etappe over de Larkya-pas naar het voorjaar toe aan de andere kant van de pas. Daar was het voorjaar ontluikend, de knoppen van bomen en struiken stonden op springen en de sapstroom was voelbaar. Hoe mooi is het dan om aan de ene kant van de pas mijn angst en onbewuste niet productieve patronen bewust achter te laten en bevrijd daarvan over de pas te gaan het ‘voorjaar’ van mijn leven in. Het heeft weer veel ruimte opgeleverd om moedig verder te gaan.